Dzień Wszystkich Świętych

Co roku, 1 listopada obchodzimy uroczystość Wszystkich Świętych. Zgodnie z Martyrologium Romanum wychwala się ich w niebiosach, natomiast na całej ziemi Kościół łączy się w tej radości. Modlący się wierni proszą o możliwość naśladowania w doczesnym życiu ich przykładu, - żeby w końcu uczestniczyć w ich triumfie przez wieki wieków, przed obliczem Boskiego Majestatu.

Zwyczaj zwracania się do świętych pojawia się wraz z narodzinami samego Kościoła. Już pierwsi chrześcijanie wypraszali dla siebie łaskę wytrwania w wierze i odwadze mimo przeciwności, - polecając się - Bogu za pośrednictwem tych, którzy wcześniej dali świadectwo swej wiary, poświęcając własne życie. Takie osoby były czczone jako męczennicy - termin ów po grecku oznacza właśnie - świadków. Wzywało się ich pomocy, używając łacińskich wyrażeń, które zachowały się do dziś; in mente habete (wspomnijcie nas); orate, petite pro... (módlcie się, wstawiajcie się za...); subvenite (przybądźcie z pomocą).

Każda wspólnota chrześcijańska otaczała kultem własnych założycieli i męczenników, którzy po śmierci stawali się patronami w niebie. Ich grobowce zyskiwały status podstawowych miejsc kultu w danych kościołach. Zaś mogiły szczególnie znamienitych świętych, nie tylko tych, którzy przelali krew dla Chrystusa, przyciągały z czasem coraz liczniejsze rzesze, urastając do rangi niemal narodowych sanktuariów. W pierwszych wiekach głośno było o sanktuarium w Tours, mieszczącym grób świętego Marcina, apostoła Galii.

W ten sposób już na początku oprócz lokalnych świętych kult chrześcijański rozszerzał się na innych, których sława zataczała dalsze kręgi; na świętych powszechnie uznawanych i wzywanych przez cały lud Boży. Zarazem daty ich śmierci - narodzin dla nieba - stopniowo przybierały formę chrześcijańskich kalendarzy, w których codziennie wspominano jedno lub więcej imion świętych; tak każdy z nich zyskał swoje święto.

W pierwszych latach VII w., w Rzymie, papież Bonifacy IV - sprawujący władzę w Kościele od 608 do 615 r. - otrzymał w darze od cesarza bizantyjskiego Fokasa słynną pogańską świątynię wzniesioną ok 27 r. przed Chr. przez Marka Agryppę, admirała floty rzymskiej, wielokrotnego konsula, a także zięcia Augusta. Budynek ten określano między innymi mianem Panteonu, czyli świątyni wszystkich pogańskich bogów. Szczególnie jednak czczono tam boginię Kybelę, boga Marsa, a także ubóstwianego Juliusza Cezara. Później, w 80 r. po Chr., Paneteon został strawiony przez pożar. Odbudową zajął się cesarz Domicjan. W pierwszej połowie II w. dzięki podjętym na skutek interwencji Hadriana pracom wzmacniającym, powstrzymano rozpad budowli. Wreszcie 13 maja 609 r. ( według niektórych źródeł w 610), rzymscy duchowni uroczyście wkroczyli do Panteonu, śpiewając Gloria in excelsis Deo. Za nimi wszedł papież Bonifacy, który przewodniczył uroczystości konsekracji świątyni.

Nadał jej wezwanie Najświętszej Maryi Panny od Męczenników, czyli - zgodnie z oficjalnymi zapiskami - Sancta Maria ad Martyres. Później rozeszła się pogłoska, że z tej okazji przeniesiono do kościoła doczesne szczątki licznych, wydobytych ze swych grobów męczenników. Jednak historycy zdecydowanie zaprzeczają tej pogłosce, ponieważ zaledwie kilka lat wcześniej papież św. Grzegorz I Wielki surowo zabronił naruszania takich relikwii.

Z tych własnie rzymskich uroczystości na początku VII w. za sprawą Bonifacego IV narodził się dzień Wszystkich Świętych. Jego początki wiążą się z samym aktem poświęcenia, który co roku był w Rzymie oficjalnie upamiętniany. Zrazu święto dotyczyło niemal wyłącznie mieszkańców Wiecznego Miasta, którzy natychmiast przywiązali się do tego wyjątkowego kościoła, nazywając go poufale - Santa Maria Rotonda. Jednak stopniowo obdarzali go sympatią wierni z innych krajów, zaś w IX w. papież Grzegorz IV rozszerzył uroczystość na wszystkich świętych, nie tylko męczenników, ustalając potem jego datę na 1 listopada.

Także obecnie, podczas sprawowanej w tym dniu mszy, odczytuje się ustęp Apokalipsy św. Jana opisujący zebrany przez tronem - wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków (...). Odziani są w białe szaty (Ap 7,9). W ten sposób symbolicznie przedstawiano niepoliczoną rzeszę znanych i nieznanych świętych ze wszystkich epok. Ewangelia na uroczystość Wszystkich Świętych, a także Osiem błogosławieństw szczegółowo nakreślają drogę ku świętości, dostępną każdemu człowiekowi, w każdych czasach.

Święci na każdy dzień
Ton IX, s. 12-14

MODLITWY; 

Litania do wszystkich świętych

Ps. Zapraszam Cię do odwiedzenia i polubienia mojej strony zbiór modlitw na Facebooku. Dzięki temu będziesz zawsze na bieżąco. Zachęcam Cię również do komentowania. Pozostaw po sobie tutaj jakiś ślad.