25 maja 1887 roku w miejscowości Pietrelcina, przyszedł na świat Francesco Forgione (tak nazywał się św. Ojciec Pio) i już następnego dnia został on ochrzczony. Rodzice ojca Pio , jak i mieszkańcy Pietrelciny byli bardzo wierzący. Dlatego też, już jako dziecko był on ministrantem w pobliskiej kaplicy świętej Anny.
Od 5 roku życia o. Pio doświadczał wizji Nieba, ale również był prześladowany przez szatana. Już w tak młodym wieku doznał łaski widzenia Jezusa , Maryi i swojego Anioła stróża. Uważał, że każdy może z nimi rozmawiać. Członkowie jego rodziny każdego dnia uczestniczyli we Mszy świętej, pościli, modlili się wspólnie, a rodzice opowiadali swoim dzieciom opowieści biblijne. W takiej atmosferze dojrzewało jego powołanie i rozwijało życie duchowe.
W 1897 roku do Pietrelciny przybył młody kapucyński zakonnik, który zbierał datki dla zakonu. To właśnie dzięki spotkaniu z nim, o. Pio rozeznał swoje powołanie do życia zakonnego. Jednym z warunków przyjęcia go do zakonu było zdobycie wykształcenia. Dlatego aby móc mu je zapewnić, jego ojciec musiał wyjechać do Starnów Zjednoczonych w poszukiwaniu pracy.
27 września 1899 roku, ojciec Pio przyjął pierwszą komunię świętą i bierzmowanie.
6 stycznia 1903 roku, w wieku 15 lat, rozpoczął swoją formacje duchową w nowicjacie Braci Mniejszych Kapucynów w Morcone.
22 stycznia 1903 roku, złożył śluby zakonne. Wtedy też po raz pierwszy założył habit franciszkański i przyjął imię brata Pio. Imię to pochodzi od łacińskiego słowa „pius”
i oznacza „pobożny”, „czuły”, „tkliwy”, „przywiązany”.
27 stycznia 1907 roku złożył wieczyste śluby zakonne. Po studiach i odpowiednim przygotowaniu zakonnym, w 1910 roku został wyświęcony na kapłana. Uroczystość ta odbyła się w katedrze Benevento gdzie święceń udzielił mu arcybiskup Paolo Schinosi.
W czasie pierwszej wojny światowej został również powołany do wojska. Przydzielono go do czwartego plutonu Włoskiego Korpusu Medyczneg. Jednak z powodu złego stanu zdrowia, (choroba płuc) został z niego zwolniony.
W lipcu 1916 roku Ojciec Pio został wysłany przez swoich przełożonych do klasztoru w San Giovanni Rotondo. Był on przewodnikiem duchowym wielu ludzi. W tym miejscu został już do swojej śmierci.
Swoim dzieciom duchowym zalecał przestrzeganie pięciu zasad;
- codzienne uczestnictwo we Mszy świętej i przyjmowanie komunii,
- spowiedź co tydzień,
- medytacje,
- rachunek sumienia,
- czytanie duchowe.
20 września 1918 roku, podczas modlitwy na chórze przed krzyżem, otrzymał stygmaty. Na jego dłoniach, stopach i boku pojawiły się otwarte rany - znaki męki Jezusa. W rozumieniu katolickiej teologii są one wyrazem i fizycznym rezultatem umiłowania Jezusa i Jego krzyża. Rany te nosił przez 50 lat i dopiero na krótko przed jego śmiercią zniknęły.
23 września 1968 roku o godzinie 2:30, ojciec Pio zmarł w swojej celi w San Giovanni Rotondo.
Gdy umierał wypowiedział ostatnim tchnieniem słowo - Maryja.
W roku 1997 papież Jan Paweł II ogłosił ojca Pio, czcigodnym Sługą Bożym.
2 maja 1999 papież Jan Paweł II ogłosił ojca Pio błogosławionym.
Natomiast 16 czerwca 2002 roku, papież Jan Paweł II, podczas uroczystości kanonizacyjnych ogłosił ojca Pio ŚWIĘTYM.
Ps. Jeżeli chciałbyś/chciałabyś lepiej poznać św. Ojca Pio to polecam Ci kilka książek, opisujących jego życie i cuda jakich dokonał . Klikając na nazwę książki możesz przeczytać jej opis. Mam nadzieję, że któraś z tych pozycji znajdzie się w Twojej domowej bibliotece.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz